ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ยืมมาจากเขมรเก่า ត្រា (ตฺรา), តរា (ตรา), ត្រ (ตฺร); ร่วมเชื้อสายกับเขมร ត្រា (ตฺรา), ลาว ກາ (กา)

การออกเสียง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

ตรา

  1. เครื่องหมายทำเป็นรูปต่างมีลวดลายประดับ สำหรับประทับเป็นสัญลักษณ์แทนบุคคลหรือองค์กรเป็นต้น หรือสำหรับเป็นเครื่องประดับในจำพวกราชอิสริยาภรณ์ หรือสำหรับเป็นเครื่องหมายการค้า
    ตราพระราชสีห์
    ตราพระคชสีห์
    ตราบัวแก้ว
    ตราช้างเผือก
    ผ้าตรานกอินทรี

คำกริยา

แก้ไข

ตรา (คำอาการนาม การตรา)

  1. ประทับเป็นสำคัญ
    ตราไว้
  2. กำหนดไว้, จดจำไว้
    ตราเอาไว้ที
  3. ตั้งไว้
    ให้ตราพระราชบัญญัติขึ้นไว้