ผึ่ง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ผึ่ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pʉ̀ng
	ราชบัณฑิตยสภา	phueng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pʰɯŋ˨˩/(ส)

รากศัพท์ 1

คำนาม

ผึ่ง

1. ชื่อเครื่องมือสำหรับถากไม้ชนิดหนึ่ง รูปคล้ายจอบ

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຜຶ່ງ (ผึ่ง)

คำกริยา

ผึ่ง (คำอาการนาม การผึ่ง)

1. เอาไว้หรือให้อยู่อย่างเปิดเผย เพื่อให้ได้รับแดด ลม น้ำค้าง เป็นต้น

   ผึ่งแดด

   ผึ่งลม

คำคุณศัพท์

ผึ่ง

1. ที่กางออก, ที่ผายออก

   อกผายไหล่ผึ่ง

คำกริยาวิเศษณ์

ผึ่ง

1. แสดงท่าทางว่าเป็นคนสำคัญหรือใหญ่โต, มักใช้ประกอบคำอื่น

   ทำผึ่ง

   นั่งผึ่ง

   วางผึ่ง