ดูเพิ่ม: ผง, ผัง, ผิง, และ ผึ้ง

ภาษาไทย

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์ผึ่ง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpʉ̀ng
ราชบัณฑิตยสภาphueng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰɯŋ˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

ผึ่ง

  1. ชื่อเครื่องมือสำหรับถากไม้ชนิดหนึ่ง รูปคล้ายจอบ

รากศัพท์ 2

แก้ไข

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຜຶ່ງ (ผึ่ง)

คำกริยา

แก้ไข

ผึ่ง (คำอาการนาม การผึ่ง)

  1. เอาไว้หรือให้อยู่อย่างเปิดเผย เพื่อให้ได้รับแดด ลม น้ำค้าง เป็นต้น
    ผึ่งแดด
    ผึ่งลม

คำคุณศัพท์

แก้ไข

ผึ่ง

  1. ที่กางออก, ที่ผายออก
    อกผายไหล่ผึ่ง

คำกริยาวิเศษณ์

แก้ไข

ผึ่ง

  1. แสดงท่าทางว่าเป็นคนสำคัญหรือใหญ่โต, มักใช้ประกอบคำอื่น
    ทำผึ่ง
    นั่งผึ่ง
    วางผึ่ง