ดูเพิ่ม: พินทุ์ และ พื้นที่

ภาษาไทย

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์พิน-ทุ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpin-tú
ราชบัณฑิตยสภาphin-thu
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰin˧.tʰuʔ˦˥/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

แก้ไข

ยืมมาจากบาลี พินฺทุ (หยาด, จุด); เทียบสันสกฤต बिन्दु (พินฺทุ) หรือ इन्दु (อินฺทุ), ฮินดี बिंदु (พิํทุ)

รูปแบบอื่น

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

พินทุ

  1. หยาดเช่นหยาดน้ำ
  2. จุด
  3. จุดที่ใส่ไว้ใต้ตัวอักษรไทย
  4. (ศาสนาฮินดู) จุดกลมแต้มที่หน้าผากระหว่างคิ้วของผู้หญิงตามลัทธิพราหมณ์
  5. รูปวงเล็ก
ลูกคำ
แก้ไข

รากศัพท์ 2

แก้ไข

ยืมมาจากบาลี พินฺทุ (1049); เทียบสันสกฤต बिन्दु (พินฺทุ) หรือ विन्दु (วินฺทุ)

คำนาม

แก้ไข

พินทุ

  1. ชื่อสังขยาจำนวนสูงเท่ากับโกฏิกำลัง 7 หรือเลขหนึ่งมีศูนย์ตามหลัง 49 ตัว