พินทุ์
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาบาลี พินฺทุ (“หยาด, จุด”)
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | พิน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pin |
ราชบัณฑิตยสภา | phin | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰin˧/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง |
คำนาม แก้ไข
พินทุ์
- อีกรูปหนึ่งของ พินทุ (“หยาด, จุด”)