พินทุ์
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขยืมมาจากภาษาบาลี พินฺทุ (“หยาด, จุด”)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | พิน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pin |
| ราชบัณฑิตยสภา | phin | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰin˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ||
คำนาม
แก้ไขพินทุ์
- อีกรูปหนึ่งของ พินทุ (“หยาด, จุด”)