บายศรี

ภาษาไทย

รากศัพท์

บาย +‎ ศรี; เทียบเขมร បាយស្រី (บายสฺรี)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		บาย-สี
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	baai-sǐi
	ราชบัณฑิตยสภา	bai-si
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/baːj˧.siː˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม

บายศรี

1. เครื่องเชิญขวัญหรือรับขวัญ ทำด้วยใบตอง รูปคล้ายกระทงเป็นชั้น ๆ มีขนาดใหญ่เล็กสอบขึ้นไปตามลำดับ เป็น 3 ชั้น 5 ชั้น 7 ชั้น หรือ 9 ชั้น มีเสาปักตรงกลางเป็นแกน มีเครื่องสังเวยวางอยู่ในบายศรีและมีไข่ขวัญเสียบอยู่บนยอดบายศรี มีหลายอย่าง

   บายศรีตอง

   บายศรีปากชาม

   บายศรีใหญ่