ศรี
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | สี | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sǐi |
ราชบัณฑิตยสภา | si | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /siː˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง | สี สีห์ |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต श्री (ศฺรี); เทียบภาษาบาลี สิริ หรือ สิรี
คำนาม แก้ไข
ศรี
- มิ่ง, สิริมงคล, ความรุ่งเรือง, ความสว่างสุกใส, ความงาม, ความเจริญ
- ศรีบ้าน
- ศรีเรือน
- ศรีเมือง
- ใช้นำหน้าคำบางคำเป็นการยกย่อง
- พระศรีรัตนตรัย
- วัดพระศรีรัตนศาสดาราม
รากศัพท์ 2 แก้ไข
ยืมโดยกึ่งเรียนรู้จากภาษามาเลเซีย sirih (ซีเระฮ์, “พลู”)
คำนาม แก้ไข
ศรี
รากศัพท์ 3 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาเขมรกลาง ស្រី (สฺรี), ស្រីយ (สฺรีย), ស្រិយ (สฺริย), ឝ្រី (ศฺรี), ឝ្រិ (ศฺริ), ឝ្រីយ (ศฺรีย, “ผู้หญิง”), จากภาษาสันสกฤต स्त्री (สฺตฺรี, “ผู้หญิง; ภรรยา”)
รูปแบบอื่น แก้ไข
คำนาม แก้ไข
ศรี
คำลักษณนาม แก้ไข
ศรี