ขวัญ
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขเทียบภาษาจีนยุคกลาง 魂 (MC hwon, “วิญญาณ”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂວັນ (ขวัน), ภาษาไทลื้อ ᦧᧃ (ฃฺวัน), ภาษาไทดำ ꪄꪺꪙ (ฃัวน) หรือ ꪄꪫꪽ (ฃวัน), ภาษาไทขาว ꪄꪫꪽ หรือ ꪄꪮꪙ, ภาษาไทใหญ่ ၶႂၼ် (ขฺวัน) หรือ ၶွၼ် (ขอ̂น), ภาษาอาหม 𑜁𑜨𑜃𑜫 (ขอ̂น์), ภาษาจ้วง hoenz, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kvaen; การสะกดคำปนเปื้อน
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ขฺวัน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kwǎn |
| ราชบัณฑิตยสภา | khwan | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰwan˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขขวัญ
- ผมหรือขนที่ขึ้นเวียนเป็นก้นหอย
- มิ่งมงคล, สิริ, ความดี
- สิ่งที่ไม่มีตัวตน เชื่อกันว่ามีอยู่ประจำชีวิตของคนตั้งแต่เกิดมา ถ้าขวัญอยู่กับตัวก็เป็นสิริมงคล เป็นสุขสบายจิตใจมั่นคง ถ้าคนตกใจหรือเสียขวัญ ขวัญก็ออกจากร่างไป ทำให้คนนั้นได้รับผลร้ายต่าง ๆ และอนุโลมใช้ไปถึงสัตว์หรือสิ่งของบางอย่าง เช่น ช้าง ม้า ข้าว เรือน ฯลฯ ว่ามีขวัญเช่นเดียวกับคนเหมือนกัน
- โดยปริยายหมายความว่า ยอดกำลังใจ
- ขวัญเมือง
- สร้างขวัญให้ใจฮึกเหิม
- กำลังใจดี
- (โบราณ) วิญญาณ, ผี
คำเกี่ยวข้อง
แก้ไขคำเกี่ยวข้อง