ขวัญ

ภาษาไทย

เทียบจีนยุคกลาง 魂 (MC hwon, “วิญญาณ”); ร่วมเชื้อสายกับลาว ຂວັນ (ขวัน), ไทลื้อ ᦧᧃ (ฃฺวัน), ไทดำ ꪄꪺꪙ (ฃัวน) หรือ ꪄꪫꪽ (ฃวัน), ไทขาว ꪄꪫꪽ หรือ ꪄꪮꪙ, ไทใหญ่ ၶႂၼ် (ขฺวัน) หรือ ၶွၼ် (ขอ̂น), อาหม 𑜁𑜨𑜃𑜫 (ขอ̂น์), จ้วง hoenz, จ้วงแบบจั่วเจียง kvaen; การสะกดคำปนเปื้อน

การแบ่งพยางค์		ขฺวัน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kwǎn
	ราชบัณฑิตยสภา	khwan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰwan˩˩˦/^{(สัมผัส)}

ขวัญ

ผมหรือขนที่ขึ้นเวียนเป็นก้นหอย
มิ่งมงคล, สิริ, ความดี
สิ่งที่ไม่มีตัวตน เชื่อกันว่ามีอยู่ประจำชีวิตของคนตั้งแต่เกิดมา ถ้าขวัญอยู่กับตัวก็เป็นสิริมงคล เป็นสุขสบายจิตใจมั่นคง ถ้าคนตกใจหรือเสียขวัญ ขวัญก็ออกจากร่างไป ทำให้คนนั้นได้รับผลร้ายต่าง ๆ และอนุโลมใช้ไปถึงสัตว์หรือสิ่งของบางอย่าง เช่น ช้าง ม้า ข้าว เรือน ฯลฯ ว่ามีขวัญเช่นเดียวกับคนเหมือนกัน
(ในเชิงเปรียบเทียบ) ยอดกำลังใจ
ขวัญเมือง

สร้างขวัญให้ใจฮึกเหิม
กำลังใจดี
(โบราณ) วิญญาณ, ผี