เหลี่ยม

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เหฺลี่ยม
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	lìiam
	ราชบัณฑิตยสภา	liam
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/lia̯m˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰliəmᴮ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉᩖ᩠ᨿ᩵ᨾ (หลย่ม) หรือ ᩉ᩠ᩃ᩠ᨿ᩵ᨾ (หลย่ม), ภาษาอีสาน เหลี่ยม, ภาษาลาว ຫຼ່ຽມ (หล่ย͢ม); เทียบภาษาไทใหญ่ လိမ်ႈ (ลิ้ม) , ภาษาจ้วง liemh (เหลี่ยม สันแหลม)

คำนาม

เหลี่ยม

1. ด้านที่เป็นสัน
2. เส้นประกอบมุมของรูปที่มีด้านตั้งแต่ 3 ด้านขึ้นไป
3. ส่วนสัดของขาที่ใช้ในการรำ, คู่กับ วง คือ ส่วนสัดของมือที่ใช้ในการรำ

คำคุณศัพท์

เหลี่ยม (คำอาการนาม ความเหลี่ยม)

1. เป็นสัน

   บวบเหลี่ยม

   เหลี่ยมเพชร

   เหลี่ยมเขา

รากศัพท์ 2

คำนาม

เหลี่ยม

1. ชั้นเชิง

รากศัพท์ 3

คำนาม

เหลี่ยม

1. ปลากระมัง