เชื้อ

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨩᩮᩬᩥ᩶ᩋ (เชอิ้อ), ภาษาลาว ເຊື້ອ (เซื้อ), ภาษาไทลื้อ ᦵᦋᦲᧉ (เชี้), ภาษาไทดำ ꪹꪋ꫁ (เจ้̱), ภาษาไทใหญ่ ၸိူဝ်ႉ (เจิ๎ว)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เชื้อ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	chʉ́ʉa
	ราชบัณฑิตยสภา	chuea
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕʰɯa̯˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

เชื้อ

1. สิ่งที่เป็นต้นเหตุทำให้เกิดสิ่งอื่น ๆ ที่มีลักษณะทำนองเดียวกัน

   เชื้อไฟ

   เชื้อเหล้า

2. ผู้ที่สืบวงศ์วานว่านเครือเผ่าพันธุ์ต่อ ๆ กันมา

   มีเชื้อจีน

   มีเชื้อแขก

คำลักษณนาม

เชื้อ

1. (ล้าสมัย) อย่าง

   3 เชื้อ

   3 อย่าง

คำกริยา

เชื้อ

1. เชิญ, มักใช้เข้าคู่กับคำ เชิญ เป็น เชื้อเชิญ

   สาวใช้เชื้อชูไป

   (ม. คำหลวง ทศพร)

2. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่งที่มักใช้เนื่องในการอธิษฐาน