ปิงปอง

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากอังกฤษ ping pong

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {เสียงสระสั้น}		ปิง-ป็อง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bping-bpɔng
	ราชบัณฑิตยสภา	ping-pong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/piŋ˧.pɔŋ˧/(สัมผัส)

คำนาม

ปิงปอง

1. ชื่อกีฬาชนิดหนึ่ง ผู้เล่นใช้ไม้แบนตีลูกกลม ๆ ซึ่งทำด้วยเซลลูลอยด์ข้ามตาข่ายที่ขึงอยู่บนโต๊ะสี่เหลี่ยมโต้กันไปมาทำนองเทนนิส
2. เรียกลูกกลม ๆ ซึ่งทำด้วยเซลลูลอยด์ที่ใช้เล่นปิงปอง ว่า ลูกปิงปอง

คำพ้องความ

• เทเบิลเทนนิส