บรรทัด

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาเขมร បន្ទាត់ ,"เทียบให้ดูเที่ยงแท้" (บนฺทาต̍ ,"เทียบให้ดูเที่ยงแท้")

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		บัน-ทัด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ban-tát
	ราชบัณฑิตยสภา	ban-that
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ban˧.tʰat̚˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

บรรทัด

1. ข้อความที่เขียนหรือพิมพ์เป็นต้นต่อเนื่องกันเป็นแถวเป็นแนวแต่ละแนว (คำลักษณนาม บรรทัด)

   ตัดบรรทัดที่ 20 ออก

   ให้เขียนเรียงความอย่างน้อย 50 บรรทัด

2. เรียกตัวหนังสือที่เขียนเต็มช่วงระหว่างเส้นบรรทัด 2 เส้นว่า ตัวเต็มบรรทัด
3. เรียกตัวหนังสือที่เขียนเพียงครึ่งหนึ่งของช่วงระหว่างเส้นบรรทัด 2 เส้นว่า ตัวครึ่งบรรทัด
4. เรียกอุปกรณ์การเขียนชนิดหนึ่งทำด้วยไม้เป็นต้นสำหรับทาบเป็นแนวเพื่อขีดเส้นให้ตรง ว่า ไม้บรรทัด
5. เรียกเส้นที่ตีหรือพิมพ์ไว้บนกระดาษเป็นต้นเพื่อเขียนหรือพิมพ์ตัวอักษรบนเส้น ใต้เส้นหรือระหว่างเส้น ว่า เส้นบรรทัด