สวรรค์
ภาษาไทยแก้ไข
รูปแบบอื่นแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
จากภาษาสันสกฤต स्वर्ग (สฺวรฺค), จากภาษาอินโด-อารยันดั้งเดิม *suHargás, จากภาษาอินโด-อิเรเนียนดั้งเดิม *suHargás, จากภาษาอินโด-ยูโรเปียนดั้งเดิม *sh₂ul-gʷḿ̥-s (“ไปสู่ดวงอาทิตย์”); เทียบภาษาบาลี สคฺค; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສະຫວັນ (สะหวัน), ภาษาไทลื้อ ᦉᦛᧃ (สหฺวัน)
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | สะ-หฺวัน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sà-wǎn |
| ราชบัณฑิตยสภา | sa-wan | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sa˨˩.wan˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนามแก้ไข
สวรรค์
- โลกของเทวดา, เมืองฟ้า
- แดนหรือภูมิที่เชื่อกันว่าผู้ทำความดีจะได้ไปสู่หลังจากความตาย
- แดนที่มีแต่ความสุขสบาย
คำประสมแก้ไข
- คำประสมของ สวรรค- ให้ดูที่ สวรรค
คำพ้องความแก้ไข
- ดูที่ อรรถาภิธาน:สวรรค์