ดูเพิ่ม: วิญญาณ

ภาษาไทย

แก้ไข

รูปแบบอื่น

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ยืมมาจากบาลี วิญฺญาณ

การออกเสียง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

วิญญาณ์

  1. (ร้อยกรอง) สิ่งที่เชื่อกันว่ามีอยู่ในกายเมื่อมีชีวิต เมื่อตายจะออกจากกายล่องลอยไปหาที่เกิดใหม่
    วงเดียวเพื่อสาปสิ้นทุกวิญญาณ์ พันธนาไว้ในความมืดมน
    (ลอร์ดออฟเดอะริงส์)
  2. (ร้อยกรอง, ในเชิงเปรียบเทียบ) จิตใจ
    จึ่งจำลาอาวาสนิราศร้าง มาอ้างว้างวิญญาณ์ในสาคร
    (นิราศภูเขาทอง)
    ต้องอยู่เดียวเปลี่ยววิญญาณ์ เหมือนดังนภาไร้ทินกร
    (เพลงยามเย็น)