ช
| ||||||||
ภาษาร่วม แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- (พยัญชนะต้น) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /t͡ɕʰ-/
- (พยัญชนะสะกด) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /-t̚/
ตัวอักษร แก้ไข
ช
- พยัญชนะในอักษรไทย ใช้แทนเสียง /t͡ɕʰ/ หรือเสียงที่ใกล้เคียงเช่น /ɟ/, /ʝ/, /ɕ/, /t͡ʃʰ/, /t͡ʃʼ/, /ʃ/, /ʒ/, /ʄ/
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ 1 แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ชอ | ชอ-ช้าง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | chɔɔ | chɔɔ-cháang |
| ราชบัณฑิตยสภา | cho | cho-chang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕʰɔː˧/(สัมผัส) | /t͡ɕʰɔː˧.t͡ɕʰaːŋ˦˥/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ช. ฌ | ||
ตัวอักษร แก้ไข
ช
- พยัญชนะตัวที่ 10 เรียกว่า ช ช้าง เป็นอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น และเป็นตัวสะกดในมาตรากดหรือแม่กด เช่น ราช คช กริช แซนด์วิช
รากศัพท์ 2 แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ชะ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | chá |
| ราชบัณฑิตยสภา | cha | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕʰaʔ˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
ช
ภาษาบาลี แก้ไข
ปัจจัย แก้ไข
ช