กลอน
ภาษาไทยแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
การแบ่งพยางค์ | กฺลอน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | glɔɔn |
ราชบัณฑิตยสภา | klon | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /klɔːn˧/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1แก้ไข
จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *klɔːnᴬ²; เทียบภาษาจีนเก่า 關 (OC *kroːn); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩖᩬᩁ (กลอร), ภาษาลาว ກອນ (กอน), ภาษาไทลื้อ ᦂᦸᧃ (กอ̂น), ภาษาไทใหญ่ ၵွၼ် (กอ̂น, “ไม้พาดหลังคา”), ภาษาพ่าเก ကွꩫ် (กอ̂น์, “ไม้พาดหลังคา”), ภาษาอาหม 𑜀𑜨𑜃𑜫 (กอ̂น์, “ไม้พาดหลังคา”), ภาษาจ้วง gyon, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง gyon
คำนามแก้ไข
คำประสมแก้ไข
รากศัพท์ 2แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩖᩬᩁ (กลอร), ภาษาลาว ກອນ (กอน), ภาษาไทลื้อ ᦂᦸᧃ (กอ̂น)
คำนามแก้ไข
กลอน (คำลักษณนาม บท)
- คำประพันธ์ประเภทหนึ่ง ไม่รวมกับประเภทโคลง กาพย์ ฉันท์
- เดิมเรียกคำเรียงที่มีสัมผัสทั่วไป จะเป็นโคลง ฉันท์ กาพย์ หรือร่าย ก็ตาม
- ชุมนุมตำรากลอน
คำประสมแก้ไข
รากศัพท์ 3แก้ไข
คำนามแก้ไข
กลอน (คำลักษณนาม ลูก)