ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์ 1

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์โหฺม่งหฺม่ง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงmòongmòng
ราชบัณฑิตยสภาmongmong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/moːŋ˨˩/(สัมผัส)/moŋ˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

แก้ไข

โหม่ง (คำอาการนาม การโหม่ง)

  1. เอาหัวรับหรือกระแทกลูกตะกร้อหรือฟุตบอลเป็นต้น
  2. โดยปริยายหมายถึงอาการที่สิ่งหนึ่งตกลงมากระแทกพื้นอย่างแรง
    หัวโหม่งพื้น
    เครื่องบินโหม่งโลก

รากศัพท์ 2

แก้ไข

จากมอญ မံၚ် (มํง์, ฆ้อง)[1]

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์โหฺม่ง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงmòong
ราชบัณฑิตยสภาmong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/moːŋ˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

แก้ไข

โหม่ง

  1. ฆ้อง

ภาษาปักษ์ใต้

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

โหม่ง

  1. ฆ้องคู่

คำอนุภาค

แก้ไข

โหม่ง

  1. เสียงอย่างเสียงฆ้อง

  1. ศิขรินทร์ แสงเพชร. "คำยืมภาษามอญในกฎหมายตราสามดวง". ภาษาไทยและวัฒนธรรมไทย ๒๑๖. ฉบับที่ ๒, ปีที่ ๑, ธันวาคม ๒๕๕๐ - พฤษภาคม ๒๕๕๑.