โทรศัพท์เคลื่อนที่

ภาษาไทย

รากศัพท์

แปลตรงตัวจากภาษาอังกฤษ mobile phone; เทียบเท่า โทรศัพท์ +‎ เคลื่อนที่

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		โท-ระ-สับ-เคฺลื่อน-ที่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	too-rá-sàp-klʉ̂ʉan-tîi
	ราชบัณฑิตยสภา	tho-ra-sap-khluean-thi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tʰoː˧.ra˦˥.sap̚˨˩.kʰlɯa̯n˥˩.tʰiː˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

โทรศัพท์เคลื่อนที่ (คำลักษณนาม เครื่อง)

1. (ทางการ) โทรศัพท์ส่วนบุคคลที่ใช้ส่งและรับสัญญาณเสียงหรือภาพโดยอาศัยคลื่นวิทยุ อุปกรณ์ชนิดนี้มีวงจรอิเล็กทรอนิกส์ที่ประกอบด้วยหน่วยประมวลผลสัญญาณสำหรับการสื่อสารผ่านคลื่นวิทยุ ณ ความถี่ที่เกี่ยวข้อง มีหน่วยความจำสำหรับเก็บข้อมูลต่าง ๆ มีจอภาพที่ใช้แสดงผลข้อความหรือรูปภาพ อีกทั้งอาจมีอุปกรณ์ถ่ายภาพอยู่ในตัวอีกด้วย

คำพ้องความ

• โทรศัพท์มือถือ
• มือถือ

อ้างอิง

• ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 90.