แปะ
ดูเพิ่ม: แป๊ะ
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | แปะ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpɛ̀ |
| ราชบัณฑิตยสภา | pae | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pɛʔ˨˩/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
คำกริยา แก้ไข
แปะ (คำอาการนาม การแปะ)
รากศัพท์ 2 แก้ไข
เลียนเสียงธรรมชาติ
คำอุทาน แก้ไข
แปะ
คำพ้องความ แก้ไข
- (เสียง): แป๊ะ
รากศัพท์ 3 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 伯 (bêh4, “ลุง; พี่ชายคนโต”)
คำนาม แก้ไข
แปะ
คำพ้องความ แก้ไข
รากศัพท์ 4 แก้ไข
จากชื่อต้นไม้ที่ขึ้นอยู่ในท้องถิ่น[1] แต่ระบุไม่ได้ว่าเป็นต้นไม้ชนิดใด
คำวิสามานยนาม แก้ไข
แปะ
ภาษาเลอเวือะตะวันตก แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาปะหล่องดั้งเดิม *bɛʔ, จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *bəɓeʔ
การออกเสียง แก้ไข
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /pɛʔ/
คำนาม แก้ไข
แปะ