ดูเพิ่ม: เกา, เกฺา, เก้า, เก๊า, และ เก๋า

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *kawᴮ, จากจีนยุคกลาง (MC kuH); ร่วมเชื้อสายกับปักษ์ใต้ เกา, เก๋า, ลาว ເກົ່າ (เก็่า), คำเมือง ᨠᩮᩢ᩵ᩣ (เกั่า), ไทลื้อ ᦂᧁᧈ (เก่า), ไทดำ ꪹꪀ꪿ꪱ (เก่า), ไทใหญ่ ၵဝ်ႇ (ก่ว), พ่าเก ကွ် (เกา), อาหม 𑜀𑜧 (กว์), จ้วง gaeuq

การออกเสียง

แก้ไข

คำคุณศัพท์

แก้ไข

เก่า (คำอาการนาม ความเก่า)

  1. ก่อน
    ครูคนเก่า
    กรรมเก่า
  2. ไม่ใหม่
    ผ้าเก่า
    ของเก่า

การใช้

แก้ไข

คำนี้เมื่อใช้ประกอบกับคำอื่น ๆ มีความหมายต่าง ๆ กัน แล้วแต่คำที่นำมาประกอบ

  1. มือเก่า
    ชำนาญ
    หัวเก่า
    ครึ ไม่ทันสมัย
    รถเก่า
    รถที่ใช้แล้ว

คำตรงข้าม

แก้ไข

ลูกคำ

แก้ไข

คำแปลภาษาอื่น

แก้ไข

ภาษาคำเมือง

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข

คำคุณศัพท์

แก้ไข

เก่า (คำอาการนาม กำเก่า หรือ ความเก่า)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩮᩢ᩵ᩣ (เกั่า)