มงคล
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์ 1
แก้ไขยืมมาจากภาษาบาลี มงฺคล หรือภาษาสันสกฤต मङ्गल (มงฺคล)
รูปแบบอื่น
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | มง-คน | [เสียงสมาส] มง-คน-ละ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mong-kon | mong-kon-lá- |
| ราชบัณฑิตยสภา | mong-khon | mong-khon-la- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /moŋ˧.kʰon˧/(สัมผัส) | /moŋ˧.kʰon˧.la˦˥./ | |
คำนาม
แก้ไขมงคล
- (ศาสนาพุทธ) เหตุที่นำมาซึ่งความเจริญ
- มงคล 38 ประการ
- สิ่งซึ่งถือว่าจะนำสิริและความเจริญมาสู่และป้องกันไม่ให้สิ่งที่เลวร้ายมากล้ำกราย
- สิ่งที่ทำเป็นวงด้วยด้ายเป็นต้นสำหรับสวมศีรษะเพื่อเป็นสิริมงคล นิยมใช้เฉพาะในเวลาชกมวยไทยหรือตีกระบี่กระบอง
คำคุณศัพท์
แก้ไขมงคล
- ที่จัดขึ้นเพื่อความอยู่เย็นเป็นสุข
- งานมงคล
- ที่เชื่อว่าจะนำความสุขความเจริญเป็นต้นมาให้
- วัตถุมงคล
คำตรงข้าม
แก้ไขลูกคำ
แก้ไขคำวิสามานยนาม
แก้ไขมงคล
- ชื่อบุคคลชาย
การใช้
แก้ไขชื่อนี้เป็นหนึ่งในชื่อคนไทยที่ใช้ซ้ำกันมากที่สุด[1]
รากศัพท์ 2
แก้ไขยืมโดยเรียนรู้จากภาษามองโกเลียคลาสสิก ᠮᠣᠩᠭᠣᠯ (moŋɣol)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | มง-คน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mong-kon |
| ราชบัณฑิตยสภา | mong-khon | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /moŋ˧.kʰon˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขมงคล
- รูปที่เลิกใช้ของ มองโกล