นัก

ดูเพิ่ม: นก, นก., นั่ก, และ นึก

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		นัก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	nák
	ราชบัณฑิตยสภา	nak
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/nak̚˦˥/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		นัข นัค

รากศัพท์ 1

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ʼnaka, ʼanaka, ʼnak, naka, nãka, nâka, naga; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร អ្នក (อฺนก), នាក់ (นาก̍)

คำนาม

นัก

1. ใช้ประกอบหน้าคำอื่นหมายความว่า ผู้

   นักเรียน

2. ใช้ประกอบหน้าคำอื่นหมายความว่า ผู้ชอบ

   นักดื่ม

   นักท่องเที่ยว

3. ใช้ประกอบหน้าคำอื่นหมายความว่า ผู้ชำนาญ

   นักเทศน์

   นักดนตรี

   นักคำนวณ

   นักสืบ

4. ใช้ประกอบหน้าคำอื่นหมายความว่า ผู้มีอาชีพในทางนั้น ๆ

   นักกฎหมาย

   นักแสดง

   นักเขียน

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากเขมรเก่าสมัยก่อนอังกอร์ ʼnak, ʼnakk, ʼanak, หรือเขมรเก่าสมัยอังกอร์ ʼnak, ʼanak, ʼnakk, ʼnāk, ʼnāka, nāk, nākk, nakk

คำนาม

นัก

1. (โบราณ) คำนำหน้าพระนามเชื้อพระวงศ์ของเขมร ซึ่งเป็นชายหรือหญิงก็ได้

การใช้

สามารถใช้เดี่ยว ๆ หรือใช้คู่กับคำนำหน้าอื่น เช่น นักนาง นักพระ นักพระองค์ นักองค์ ปัจจุบันไม่มีการใช้แล้ว

รากศัพท์ 3

ไม่ทราบแน่ชัด; เทียบภาษาลาว ນັກ (นัก)

คำกริยาวิเศษณ์

นัก

1. อย่างยิ่ง, มากหรือหนักไปในทางใดทางหนึ่ง

   หนาวนัก

   ร้อนนัก

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /nak˦˥/

รากศัพท์ 1

คำคุณศัพท์

นัก (คำอาการนาม กำนัก หรือ ความนัก)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨶᩢ᩠ᨠ (นัก)

คำกริยาวิเศษณ์

นัก (คำอาการนาม กำนัก หรือ ความนัก)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨶᩢ᩠ᨠ (นัก)

รากศัพท์ 2

คำนาม

นัก

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨶᩢ᩠ᨠ (นัก)