ก้อย
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | ก็้อย | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gɔ̂i |
| ราชบัณฑิตยสภา | koi | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kɔj˥˩/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ກ້ອຍ (ก้อย), ภาษาไทลื้อ ᦂᦾᧉ (ก้อ̂ย), ภาษาไทใหญ่ ၵွႆႈ (ก้อ̂ย), ภาษาไทใต้คง ᥐᥩᥭᥲ (ก้อ̂ย)
คำนาม
แก้ไขก้อย
- นิ้วเล็กที่สุดของนิ้วทั้ง 5
- เรียกสมมุติด้านหนึ่งของสตางค์หรือเหรียญกระษาปณ์ ในการเล่นปั่นแปะหรือโยนหัวโยนก้อย
คำตรงข้าม
แก้ไข- (ด้านของเหรียญ): หัว
คำคุณศัพท์
แก้ไขก้อย
- (ล้าสมัย) เล็ก
- หัวเท่ากิ่งก้อย
- หัวเล็กนิดเดียว
- ไม่รู้จักนิ้วก้อยหัวแม่มือ
- ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่, ไม่รู้จักต่ำสูง
รากศัพท์ 2
แก้ไขเทียบภาษาอีสาน ก้อย, ภาษาลาว ກ້ອຍ (ก้อย)
คำนาม
แก้ไขก้อย
ภาษาคำเมือง
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /kɔ̂j/
คำกริยาวิเศษณ์
แก้ไขก้อย
ภาษาอีสาน
แก้ไขคำนาม
แก้ไขก้อย
- ก้อย (อาหาร)