กุ้ง

ดูเพิ่ม: กง, กัง, กั้ง, กิ่ง, กีง, กึง, กึ่ง, กุง, ก่ง, ก๊ง, และ ก๋ง

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *kuŋᴮ/ꟲ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ກຸ້ງ (กุ้ง), ไทลื้อ ᦂᦳᧂᧉ (กุ้ง), ไทดำ ꪀꪴ꫁ꪉ (กุ้ง), ไทขาว ꪶꪀꪉꫂ, ไทใหญ่ ၵုင်ႈ (กุ้ง), ไทใต้คง ᥐᥨᥒᥲ (โก้ง), พ่าเก ကုင် (กุง์), อาหม 𑜀𑜤𑜂𑜫 (กุง์), จ้วง gungq, จ้วงแบบจั่วเจียง gungj, แสก กุง

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กุ้ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gûng
	ราชบัณฑิตยสภา	kung
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kuŋ˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

กุ้ง (คำลักษณนาม ตัว)

1. สัตว์น้ำไม่มีกระดูกสันหลัง มีก้าม และขาอยู่ที่อกและส่วนหัว

ลูกคำ

• กุ้งก้ามกราม
• กุ้งยิง