ก่ง
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขยืมมาจากมอญ-เขมรดั้งเดิม *koŋ (“โค้ง; งอ”); ร่วมเชื้อสายกับ ไทย ก้งโค้ง, โกง, โก่ง, โก้งโค้ง, โค้ง
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ก่ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gòng |
| ราชบัณฑิตยสภา | kong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /koŋ˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
แก้ไขก่ง (คำอาการนาม การก่ง)
คำพ้องความ
แก้ไขคำแปลภาษาอื่น
แก้ไขคำคุณศัพท์
แก้ไขก่ง (คำอาการนาม ความก่ง)
คำพ้องความ
แก้ไขคำแปลภาษาอื่น
แก้ไขภาษาคำเมือง
แก้ไขคำกริยา
แก้ไขก่ง (คำอาการนาม ก๋ารก่ง หรือ ก๋านก่ง)
- อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩫ᩠᩵ᨦ (ก็่ง, “ทำให้โค้ง”)
คำคุณศัพท์
แก้ไขก่ง (คำอาการนาม กำก่ง หรือ ความก่ง)
- อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩫ᩠᩵ᨦ (ก็่ง, “โค้ง”)