โก่ง
ภาษาไทยแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *koŋ (“โค้ง; งอ”); ร่วมเชื้อสายกับ ภาษาไทย ก่ง, ก้งโค้ง, โกง, โก้งโค้ง, โค้ง
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | โก่ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gòong |
| ราชบัณฑิตยสภา | kong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /koːŋ˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยาแก้ไข
โก่ง (คำอาการนาม การโก่ง)
คำคุณศัพท์แก้ไข
โก่ง (คำอาการนาม ความโก่ง)
- โค้ง
- คิ้วโก่ง