รุก
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | รุก | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | rúk |
ราชบัณฑิตยสภา | ruk | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ruk̚˦˥/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง | รุกข์ |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า *រុក៑ (*รุกฺ) หรือ เขมรเก่าสมัยอังกอร์ រុក៑ (รุกฺ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร រុក (รุก)
คำกริยา แก้ไข
รุก (คำอาการนาม การรุก)
- ล่วงล้ำเข้าไปในเขตแดนของผู้อื่น, บุกเข้าไปในเขตของฝ่ายตรงข้ามเพื่อให้ได้ชัยชนะ
- รุกที่ดิน
- ทำไร่รุกเข้าไปในเขตหวงห้าม
- กองทัพรุกฝ่ายตรงข้าม
- ฟุตบอลทีมนี้เป็นฝ่ายรุกอยู่ตลอดเวลา
- เริ่มดำเนินการโดยวางแผนล่วงหน้า
- ทำงานในเชิงรุกเพื่อพัฒนาองค์กร
- นโยบายเชิงรุก
- โดยปริยายหมายถึงทำให้ถอยร่นหรือต้อนให้จนมุม
- เขาถูกนายรุกเสียจนตั้งตัวไม่ติด
- เดินตัวหมากรุกเข้าไปในตาซึ่งจะสามารถกินตัวขุนได้ในการเดินครั้งต่อไป
รากศัพท์ 2 แก้ไข
คำกริยา แก้ไข
รุก (คำอาการนาม การรุก)