กษัตริย์
(เปลี่ยนทางมาจาก พระมหากษัตริย์)
ภาษาไทยแก้ไข
รูปแบบอื่นแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
จากภาษาสันสกฤต क्षत्रिय (กฺษตฺริย, “ผู้ป้องกันภัย, ชาตินักรบ”); เทียบภาษาบาลี ขตฺติย (“ผู้ป้องกันภัย, ชาตินักรบ”)
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | กะ-สัด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gà-sàt |
| ราชบัณฑิตยสภา | ka-sat | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ka˨˩.sat̚˨˩/(ส) | |
คำนามแก้ไข
กษัตริย์ (คำลักษณนาม พระองค์ หรือ องค์)
- พระเจ้าแผ่นดิน, ใช้เต็มว่า พระมหากษัตริย์
- คนในวรรณะที่ 2 แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมีอยู่ 4 วรรณะ ได้แก่ วรรณะพราหมณ์ วรรณะกษัตริย์ วรรณะแพศย์ และวรรณะศูทร
คำพ้องความแก้ไข
- (พระเจ้าแผ่นดิน): ดูที่ อรรถาภิธาน:กษัตริย์
คำคุณศัพท์แก้ไข
กษัตริย์