ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ยืมมาจากบาลี มหา หรือสันสกฤต महा (มหา); ร่วมเชื้อสายกับเขมร មហា (มหา)

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์มะ-หาม̄ะ-หา[เสียงสมาส]
มะ-หา-
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงmá-hǎama-hǎamá-hǎa-
ราชบัณฑิตยสภาma-hama-hama-ha-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ma˦˥.haː˩˩˦/(สัมผัส)/ma˧.haː˩˩˦/(สัมผัส)/ma˦˥.haː˩˩˦./

อุปสรรค

แก้ไข

มหา

  1. ใหญ่, ยิ่งใหญ่

การใช้

แก้ไข
  • มักใช้เป็นส่วนหน้าของสมาส
  • บางครั้งลดรูปเป็น มห

ลูกคำ

แก้ไข

คำแปลภาษาอื่น

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

มหา

  1. (ศาสนาพุทธ) สมณศักดิ์ที่ใช้นำหน้าชื่อภิกษุผู้ที่สอบไล่ได้ตั้งแต่เปรียญธรรม 3 ประโยคขึ้นไป

คำสลับอักษร

แก้ไข