มหา
ภาษาไทยแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
จากภาษาเขมร មហា (มหา), จากภาษาบาลี มหา
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | มะ-หา | ม̄ะ-หา | [เสียงสมาส] มะ-หา- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | má-hǎa | ma-hǎa | má-hǎa- |
| ราชบัณฑิตยสภา | ma-ha | ma-ha | ma-ha- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ma˦˥.haː˩˩˦/(สัมผัส) | /ma˧.haː˩˩˦/(สัมผัส) | /ma˦˥.haː˩˩˦./ | |
อุปสรรคแก้ไข
มหา
การใช้แก้ไข
คำเกี่ยวข้องแก้ไข
คำแปลภาษาอื่นแก้ไข
คำนามแก้ไข
มหา
- (พุทธ) สมณศักดิ์ที่ใช้นำหน้าชื่อภิกษุผู้ที่สอบไล่ได้ตั้งแต่เปรียญธรรม 3 ประโยคขึ้นไป