บั้น

ดูเพิ่ม: บน, บั่น, บั๋น, บิน, บิ่น, บีนี, บึ๋น, บูน, บฺูน, และ บ่น

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		บั้น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bân
	ราชบัณฑิตยสภา	ban
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ban˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับอีสาน บั้น, ลาว ບັ້ນ (บั้น), คำเมือง ᨷᩢ᩠᩶ᨶ (บั้น), เขิน ᨷᩢ᩠᩶ᨶ (บั้น); เทียบจีนกลาง 半 (bàn)

คำนาม

บั้น

1. ครึ่งหนึ่งหรือตอนหนึ่งของสิ่งที่แบ่งออกเป็น 2 ส่วนเท่า ๆ กัน

   บั้นต้น

   บั้นปลาย

คำสันธาน

บั้น

1. ฝ่ายว่า, ส่วนว่า

รากศัพท์ 2

คำนาม

บั้น

1. ชื่อมาตราตวงข้าว 2 บั้น เป็น 1 เกวียน

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ban˦˦ʔ/

คำนาม

บั้น

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨷᩢ᩠᩶ᨶ (บั้น)