ขี้เรื้อน
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | คี่-เรื้อน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kîi-rʉ́ʉan |
ราชบัณฑิตยสภา | khi-ruean | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰiː˥˩.rɯa̯n˦˥/(สัมผัส) |
คำนาม แก้ไข
- โรคผิวหนังของสุนัข เกิดจากไรสุนัขชอนไช ทำให้ผิวหนังพุพองและขนร่วง
- โรคติดต่อเรื้อรัง ทำให้ผิวหนังเป็นผื่น สีขาวหรือแดง นูนหนา ไม่เจ็บไม่คัน แห้ง เหงื่อไม่ออก และขนร่วง อาจทำให้นิ้วมือนิ้วเท้างอหรือกุดได้
คำพ้องความ แก้ไข
คำคุณศัพท์ แก้ไข
ขี้เรื้อน
อ้างอิง แก้ไข
- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา ๗ รอบ ๕ ธันวาคม ๒๕๕๔. กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน, 2556, หน้า 198.
- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 23.