ภาษาไทย

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์คี่-เรื้อน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkîi-rʉ́ʉan
ราชบัณฑิตยสภาkhi-ruean
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰiː˥˩.rɯa̯n˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

แก้ไข

ขี้เรื้อน

  1. โรคผิวหนังของสุนัข เกิดจากไรสุนัขชอนไช ทำให้ผิวหนังพุพองและขนร่วง
  2. โรคติดต่อเรื้อรัง ทำให้ผิวหนังเป็นผื่น สีขาวหรือแดง นูนหนา ไม่เจ็บไม่คัน แห้ง เหงื่อไม่ออก และขนร่วง อาจทำให้นิ้วมือนิ้วเท้างอหรือกุดได้

คำพ้องความ

แก้ไข

คำคุณศัพท์

แก้ไข

ขี้เรื้อน

  1. (ภาษาปาก, สแลง) ไม่มีคุณค่า
    คนขี้เรื้อนอย่างแกไม่เอาไหนจริง ๆ
    ของขี้เรื้อนอย่างนี้อย่าเก็บไว้เลย ทิ้งไปเถอะ

อ้างอิง

แก้ไข
  • ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา ๗ รอบ ๕ ธันวาคม ๒๕๕๔. กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน, 2556, หน้า 198.
  • ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 23.