ขี้เรื้อน

ภาษาไทย

การแบ่งพยางค์		คี่-เรื้อน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kîi-rʉ́ʉan
	ราชบัณฑิตยสภา	khi-ruean
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰiː˥˩.rɯa̯n˦˥/^{(สัมผัส)}

ขี้เรื้อน

(ภาษาปาก, สแลง, ดูหมิ่น, ล่วงเกิน) ไม่มี คุณค่า
คนขี้เรื้อนอย่างแกไม่เอาไหนจริง ๆ

ของขี้เรื้อนอย่างนี้อย่าเก็บไว้เลย ทิ้งไปเถอะ

ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา ๗ รอบ ๕ ธันวาคม ๒๕๕๔. กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน, 2556, หน้า 198.
ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 23.