กษัตริย์
ภาษาไทย แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต क्षत्रिय (กฺษตฺริย, “ผู้ป้องกันภัย, ชาตินักรบ”); เทียบภาษาบาลี ขตฺติย (“ผู้ป้องกันภัย, ชาตินักรบ”)
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | กะ-สัด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gà-sàt |
| ราชบัณฑิตยสภา | ka-sat | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ka˨˩.sat̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
กษัตริย์ (คำลักษณนาม พระองค์ หรือ องค์)
- (พระมหา~) พระเจ้าแผ่นดิน
- คนในวรรณะที่ 2 แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมีอยู่ 4 วรรณะ ได้แก่ วรรณะพราหมณ์ วรรณะกษัตริย์ วรรณะแพศย์ และวรรณะศูทร
คำพ้องความ แก้ไข
- (พระเจ้าแผ่นดิน): ดูที่ อรรถาภิธาน:กษัตริย์
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
พระเจ้าแผ่นดิน
คำคุณศัพท์ แก้ไข
กษัตริย์
- แท้ไม่มีอื่นปน
- ทองเนื้อกษัตริย์
- เรียกรูปพรรณที่ทำด้วยโลหะมีราคา
- สามกษัตริย์
- ทำด้วยเงิน ทอง นาก สลับกัน