เผือก
ภาษาไทยแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | เผือก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pʉ̀ʉak |
| ราชบัณฑิตยสภา | phueak | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰɯa̯k̚˨˩/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1แก้ไข
จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pʰɯəkᴰ¹ᴸ (“เผือก (ไม้ล้มลุก)”), จากภาษาไทดั้งเดิม *prɯəkᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເຜືອກ (เผือก), ภาษาไทใหญ่ ၽိူၵ်ႇ (เผิ่ก), ภาษาไทใต้คง ᥚᥫᥐᥱ (เผ่อ̂ก), ภาษาอาหม 𑜇𑜢𑜤𑜀𑜫 (ผึก์), ภาษาจ้วง biek，ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง pwek; เทียบภาษาสุ่ย qxgaags, ภาษาไหลดั้งเดิม *hraːk และ ภาษาออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *biRaq (ซึ่งเป็นรากของ ภาษาไปวัน viaq, ภาษามาเลเซีย birah)
คำนามแก้ไข
เผือก (คำลักษณนาม หัว)
- ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวชนิด Colocasia esculenta (L.) Schott ในวงศ์ Araceae ต้นและใบคล้ายบอน หัวทำให้สุกแล้วกินได้
รากศัพท์ 2แก้ไข
จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pʰɯəkᴰ¹ᴸ (“เผือก (ขาว)”), จากภาษาจีนยุคกลาง 白 (MC bˠæk̚); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເຜືອກ (เผือก), ภาษาไทใหญ่ ၽိူၵ်ႇ (เผิ่ก), ภาษาไทใต้คง ᥚᥫᥐᥱ (เผ่อ̂ก), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง pwek (เผือก); เทียบภาษาเบดั้งเดิม *pʰiakᴰ²
คำคุณศัพท์แก้ไข
เผือก
รากศัพท์ 3แก้ไข
แผลงมาจาก เสือก
คำกริยาแก้ไข
เผือก (คำอาการนาม การเผือก)