ภาษาไทย

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์เผือก
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpʉ̀ʉak
ราชบัณฑิตยสภาphueak
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰɯa̯k̚˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

แก้ไข

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pʰɯəkᴰ¹ᴸ (เผือก (ไม้ล้มลุก)), จากไทดั้งเดิม *prɯəkᴰ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ເຜືອກ (เผือก), ไทใหญ่ ၽိူၵ်ႇ (เผิ่ก), ไทใต้คง ᥚᥫᥐᥱ (เผ่อ̂ก), อาหม 𑜇𑜢𑜤𑜀𑜫 (ผึก์), จ้วง biekจ้วงแบบจั่วเจียง pwek; เทียบสุ่ย qxgaags, ไหลดั้งเดิม *hraːk และ ออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *biRaq (ซึ่งเป็นรากของ ไปวัน viaq, มาเลเซีย birah)

คำนาม

แก้ไข
 
เผือก

เผือก (คำลักษณนาม หัว)

  1. ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวชนิด Colocasia esculenta (L.) Schott ในวงศ์ Araceae ต้นและใบคล้ายบอน หัวเมื่อทำให้สุกแล้วกินได้

รากศัพท์ 2

แก้ไข

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pʰɯəkᴰ¹ᴸ (เผือก (ขาว)), จากจีนยุคกลาง (MC baek); ร่วมเชื้อสายกับลาว ເຜືອກ (เผือก), ไทใหญ่ ၽိူၵ်ႇ (เผิ่ก), ไทใต้คง ᥚᥫᥐᥱ (เผ่อ̂ก), จ้วงแบบจั่วเจียง pwek (เผือก); เทียบเบดั้งเดิม *pʰiakᴰ²

คำคุณศัพท์

แก้ไข

เผือก

  1. ขาวอย่างผิดปรกติ
    ควายเผือก

รากศัพท์ 3

แก้ไข

แผลงมาจาก เสือก

คำกริยา

แก้ไข

เผือก (คำอาการนาม การเผือก)

  1. (ภาษาปาก, สแลง, ขำขัน) เข้าไปจุ้นจ้านในเรื่องของคนอื่น