เปิด
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | เปิด | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpə̀ət |
| ราชบัณฑิตยสภา | poet | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pɤːt̚˨˩/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨸᩨ᩠ᨯ (ปืด, “เผยออก”), ลาว ປືດ (ปืด) หรือ ເປີດ (เปีด, “เผยออก”), ไทลื้อ ᦔᦹᧆ (ปืด), ไทดำ ꪜꪳꪒ (ปึด), ไทใหญ่ ပိုတ်ႇ (ปึ่ต), พ่าเก ပုတ် (ปุต์), อาหม 𑜆𑜤𑜄𑜫 (ปุต์)
คำกริยา
แก้ไขเปิด (คำอาการนาม การเปิด)
- ทำให้สิ่งที่ปิดอยู่เผยออก
- คำตรงข้าม: ปิด
- เปิดประตู
- ทำให้เครื่องยนต์กลไกทำงาน
- คำตรงข้าม: ปิด
- เปิดวิทยุ
- เปิดพัดลม
- ทำพิธีเป็นประเดิมเพื่อดำเนินกิจการงานหรือให้ใช้ได้เป็นต้น
- คำตรงข้าม: ปิด
- เปิดร้านใหม่
- เปิดถนน
- เปิดสมาคม
- (ภาษาปาก, สแลง) เริ่มทะเลาะวิวาทหรือลงมือต่อยตี
ลูกคำ
แก้ไข- ที่เปิด
- ที่เปิดขวด
- บอกเปิด
- ปลายเปิด
- เปิดกล้อง
- เปิดกว้าง
- เปิดการ์ด
- เปิดคดี
- เปิดใจ
- เปิดฉาก
- เปิดซิง
- เปิดตัว
- เปิดตา
- เปิดบริสุทธิ์
- เปิดบัญชี
- เปิดปาก
- เปิดปีก
- เปิดโปง
- เปิดผนึก
- เปิดเผย
- เปิดม่าน
- เปิดรับ
- เปิดโลก
- เปิดโล่ง
- เปิดศึก
- เปิดสมอง
- เปิดหน้า
- เปิดหมวก
- เปิดหมวกลา
- เปิดหมวกให้
- เปิดหัว
- เปิดหัวใจ
- เปิดหู
- เปิดหูเปิดตา
- เปิดอก
- พยางค์เปิด
- วงจรเปิด
- หน้าเปิด