หนี

ดูเพิ่ม: หน, หน., หนี้, หนุ, หนู, หนู่, หัน, หั่น, หิน, หีน, หืน, หื่น, หุน, หุ่น, และ หุ้น

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰniːᴬ¹; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน หนี, ลาว ໜີ (ห‍นี), คำเมือง ᩉ᩠ᨶᩦ (ห‍นี), เขิน ᩉ᩠ᨶᩦ (ห‍นี), ไทลื้อ ᦐᦲ (ห‍นี), ไทดำ ꪘꪲ (ห‍นิ), ไทใหญ่ ၼီ (นี), ไทใต้คง ᥘᥤᥴ (ลี๋, “ย้าย, อพยพ”), อาหม 𑜃𑜣 (นี)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หฺนี
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	nǐi
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	ni
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/niː˩˩˦/^{(สัมผัส)}

คำกริยา

หนี (คำอาการนาม การหนี)

(สกรรม) ไป เสีย ให้พ้น, หลีกไปให้พ้น
หนีภัย

หนีทุกข์
(สกรรม) หลีกเลี่ยง
หนีภาษี

หนีโรงเรียน

คำแปลภาษาอื่น

ไปเสียให้พ้น

จีน:
จีนกลาง: 逃離 / 逃离 (zh), 逃离 (zh) (táolí)
ไทใหญ่: ပၢႆႈ (shn) (ป้าย), ငိူင်ႉ (shn) (เงิ๎ง)
ลาว: ລີ້ (lo) (ลี้), ໜີ (lo) (ห‍นี)
อังกฤษ: flee (en) (ฟลี), escape (en) (อะสเกป)