หนี
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰniːᴬ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน หนี, ภาษาลาว ໜີ (หนี), ภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨶᩦ (หนี), ภาษาเขิน ᩉ᩠ᨶᩦ (หนี), ภาษาไทลื้อ ᦐᦲ (หฺนี), ภาษาไทดำ ꪘꪲ (หฺนิ), ภาษาไทใหญ่ ၼီ (นี), ภาษาไทใต้คง ᥘᥤᥴ (ลี๋, “ย้าย, อพยพ”), ภาษาอาหม 𑜃𑜣 (นี)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | หฺนี | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | nǐi |
| ราชบัณฑิตยสภา | ni | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /niː˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำกริยา
แก้ไขหนี (คำอาการนาม การหนี)