ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩉᩨ᩠᩵ᨶ (หื่น), ไทลื้อ ᦠᦹᧃᧈ (หื่น)

การออกเสียง

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

หื่น (คำอาการนาม การหื่น หรือ ความหื่น)

  1. (โบราณ) สนุกสนาน, บันเทิง, ฮึกเหิม, คึกคะนอง, กำเริบใจ
    กรีฑาหมู่นาเวศ จากนคเรศโดยสาชล เหิมหื่นชื่นกมล ยลมัจฉาสารพันมี
  2. (ภาษาปาก, สแลง) มีความอยากอย่างแรงกล้า (มักใช้ในทางกามารมณ์)
    จำคุกไอ้หื่นพยายามขืนใจสาวในลิฟท์