ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉᩨ᩠᩵ᨶ (หื่น), ภาษาไทลื้อ ᦠᦹᧃᧈ (หื่น)

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์หื่น
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงhʉ̀ʉn
ราชบัณฑิตยสภาhuen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/hɯːn˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา แก้ไข

หื่น (คำอาการนาม การหื่น หรือ ความหื่น)

  1. (โบราณ) สนุกสนาน, บันเทิง, ฮึกเหิม, คึกคะนอง, กำเริบใจ
    กรีฑาหมู่นาเวศ จากนคเรศโดยสาชล เหิมหื่นชื่นกมล ยลมัจฉาสารพันมี
  2. (ภาษาปาก, สแลง) มีความอยากอย่างแรงกล้า (มักใช้ในทางกามารมณ์)
    จำคุกไอ้หื่นพยายามขืนใจสาวในลิฟท์