หนุ
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขยืมมาจากภาษาสันสกฤต हनु (หนุ, “คาง; ขากรรไกร”) หรือภาษาบาลี หนุ (“คาง; ขากรรไกร”)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | หะ-นุ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hà-nú |
| ราชบัณฑิตยสภา | ha-nu | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ha˨˩.nuʔ˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขหนุ
ภาษาบาลี
แก้ไขรูปแบบอื่น
แก้ไขเขียนด้วยอักษรอื่น
คำนาม
แก้ไขหนุ ญ.
การผันรูป
แก้ไขตารางการผันรูปของ "หนุ" (เพศหญิง)
| การก \ พจน์ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
|---|---|---|
| กรรตุการก (ปฐมา) | หนุ | หนุโย หรือ หนู |
| กรรมการก (ทุติยา) | หนุํ | หนุโย หรือ หนู |
| กรณการก (ตติยา) | หนุยา | หนูหิ หรือ หนูภิ |
| สัมปทานการก (จตุตถี) | หนุยา | หนูนํ |
| อปาทานการก (ปัญจมี) | หนุยา | หนูหิ หรือ หนูภิ |
| สัมพันธการก (ฉัฏฐี) | หนุยา | หนูนํ |
| อธิกรณการก (สัตตมี) | หนุยา หรือ หนุยํ | หนูสุ |
| สัมโพธนการก (อาลปนะ) | หนุ | หนุโย หรือ หนู |