เบ้า

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເບົ້າ (เบ็้า), ภาษาไทใหญ่ မဝ်ႈ (ม้ว) หรือ ဝဝ်ႈ (ว้ว)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เบ้า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bâo
	ราชบัณฑิตยสภา	bao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/baw˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

เบ้า

1. ดินหรือโลหะปั้นเป็นรูปคล้ายถ้วยสำหรับหลอมหรือผสมโลหะบางชนิด เช่น ทอง เงิน
2. โดยปริยายหมายถึง สิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น

   เบ้าหัวไหล่

   เบ้าขนมครก