รัตน

ดูเพิ่ม: รัตน์

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• รัตน์, รัตนะ, รัตนา

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต रत्न (รตฺน) หรือภาษาบาลี รตน

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ}		[เสียงสมาส] รัด-ตะ-นะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	rát-dtà-ná-
	ราชบัณฑิตยสภา	rat-ta-na-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/rat̚˦˥.ta˨˩.na˦˥./

คำนาม

รัตน

1. แก้วที่ถือว่ามีค่ายิ่ง
2. คน สัตว์ หรือสิ่งของที่ถือว่าวิเศษ และมีค่ามาก
3. ของประเสริฐสุด, ของยอดเยี่ยม

คำคุณศัพท์

รัตน

1. ใช้ประกอบคำอื่นหมายถึงยอดเยี่ยมในพวกนั้น ๆ

   รัตนกวี

   กวีผู้ยอดเยี่ยม