เคล้า

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับจ้วง gyaeuj (เกล้า, “คน [ก.]”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เคฺล้า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kláo
	ราชบัณฑิตยสภา	khlao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰlaw˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา

เคล้า (คำอาการนาม การเคล้า)

1. ใช้มือเป็นต้นคนเบา ๆ ให้ทั่ว

   เคล้าเครื่องปรุงให้เข้ากันในการทำอาหาร

2. คลอเคลีย

   เคล้าแข้งเคล้าขา

3. เกลือก

   แมลงภู่เคล้าเกสรดอกไม้

4. บรรเลงดนตรีไปพร้อม ๆ กับการขับร้อง ซึ่งเป็นเพลงเดียวกัน แต่ต่างก็ดำเนินทำนองไปตามทางของตน