สิว

ดูเพิ่ม: ส.ว., สว., สวี, และ สิ่ว

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *siwᴬ¹ (Jonsson, 1991); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩈᩥ᩠ᩅ (สิว), เขิน ᩈᩦ᩠ᩅ (สีว), ลาว ສິວ (สิว) หรือ ສີວ (สีว), ไทลื้อ ᦉᦲᧁ (สีว), ไทดำ ꪎꪲꪫ (สิว), ไทใหญ่ သိဝ် (สิว), ไทใต้คง ᥔᥤᥝᥴ (สี๋ว), พ่าเก ꩬိဝ် (สิว์), อาหม *𑜏𑜢𑜈𑜫 (*สิว์)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สิว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǐu
	ราชบัณฑิตยสภา	sio
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/siw˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม

สิว

1. ตุ่มเม็ดเล็ก ๆ ที่มีหนองเป็นไตสีขาว ๆ อยู่ข้างใน มักขึ้นตามหน้า