ตอแหล

ภาษาไทย

รากศัพท์

ไม่ทราบแน่ชัด เป็นไปได้ว่ามาจากปักษ์ใต้ ต่อแล่ (“ร้องเพลงแหล่, พูดความจริงผสมความเท็จ”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ตอ-แหฺล
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtɔɔ-lɛ̌ɛ
	ราชบัณฑิตยสภา	to-lae
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tɔː˧.lɛː˩˩˦/(สัมผัส)

คำกริยา

ตอแหล (คำอาการนาม การตอแหล)

1. (ภาษาปาก, สแลง, หยาบคาย, ดูหมิ่น, ล่วงเกิน) พูดเท็จ, พูดปั้นเรื่อง, พูดโกหก (มักใช้เป็นคำด่า)

คำคุณศัพท์

ตอแหล (คำอาการนาม ความตอแหล)

1. (ภาษาปาก, สแลง, หยาบคาย, ดูหมิ่น, ล่วงเกิน) ที่ชอบพูดเท็จ, ที่ชอบพูดปั้นเรื่อง
2. (ภาษาปาก, endearing, พบได้ยาก) ช่างพูดและแสดงกิริยาน่ารัก (ใช้เฉพาะเด็กที่สอนพูด)
3. (ภาษาปาก) เรียกต้นไม้ที่ให้ผลเร็วผิดปกติ

   มะเขือตอแหล

ดูเพิ่ม

• สตอเบอรี่, สะตอเบอรี่
• สตอ, สะตอ