สอน
ภาษาไทยแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
จากภาษาไทดั้งเดิม *soːlᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩬᩁ (สอร), ภาษาลาว ສອນ (สอน), ภาษาไทลื้อ ᦉᦸᧃ (สอ̂น), ภาษาไทดำ ꪎꪮꪙ (สอน), ภาษาไทใหญ่ သွၼ် (สอ̂น), ภาษาไทใต้คง ᥔᥩᥢᥴ (ส๋อ̂น), ภาษาอาหม 𑜏𑜨𑜃𑜫 (สอ̂น์), ภาษาจ้วง son
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | สอน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sɔ̌ɔn |
| ราชบัณฑิตยสภา | son | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sɔːn˩˩˦/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ศร สร | |
คำกริยาแก้ไข
สอน (คำอาการนาม การสอน)
- (สกรรม) บอกวิชาความรู้ให้
- ครูสอนหนังสือนักเรียน
- (สกรรม) แสดงให้เข้าใจโดยวิธีบอกหรือทำให้เห็นเป็นตัวอย่างเพื่อให้รู้ดีชั่วเป็นต้น
- สอนแม่ไม้มวยไทย
- สอนเย็บปักถักร้อย
- สอนเท่าไรไม่รู้จักจำ
- (อกรรม) เริ่มฝึกหัด
- เด็กสอนพูด
- ผู้เป็นอัมพาตต้องมาสอนเดินใหม่
- ไก่สอนขัน
- (อกรรม) เริ่มมีผล
- ต้นไม้สอนเป็น