ชั่ว

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ชั่ว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	chûua
	ราชบัณฑิตยสภา	chua
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕʰua̯˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຊົ່ວ (ซ็่ว), ภาษาคำเมือง ᨩ᩠ᩅᩫ᩵ (ชว็่), ภาษาเขิน ᨩ᩠ᩅᩫ᩵ (ชว็่), ภาษาไทลื้อ ᦷᦋᧈ (โช่), ภาษาไทดำ ꪋ꪿ꪺ (จ̱ั่ว), ภาษาไทใหญ่ ၸူဝ်ႈ (จู้ว), ภาษาพ่าเก ꩡုဝ် (จุว์), ภาษาอาหม 𑜋𑜥 (ฉู), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง cuoh/coh (ชั่ว/ช่อ)

คำนาม

ชั่ว

1. ระยะ

   น้ำลึก 3 ชั่วคน

   สูง 3 ชั่วลำตาล

2. ระยะเวลา, สมัย, ครั้ง

   ชั่วปู่ย่าตายาย

   ชั่วพ่อชั่วแม่

คำประสม

• ชั่วขณะ
• ชั่วคน
• ชั่วคราว
• ชั่วครู่
• ชั่วโคตร
• ชั่วโมง
• ชั่ววูบ

 

รากศัพท์ 2

เทียบภาษาจีนยุคกลาง 錯 (MC t͡sʰuoH, “ผิด; เลว”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨩ᩠ᩅᩫ᩵ (ชว็่), ภาษาเขิน ᨩ᩠ᩅᩫ᩵ (ชว็่), ภาษาลาว ຊົ່ວ (ซ็่ว), ภาษาไทลื้อ ᦷᦌᧈ (โซ่), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง caq (ช่า)

คำคุณศัพท์

ชั่ว (คำอาการนาม ความชั่ว)

1. เลว, ทราม, ร้าย, ไม่ดีเพราะจงใจฝ่าฝืนศีลธรรมหรือจารีตประเพณี

คำประสม

• ชั่วเจ็ดที ดีเจ็ดหน
• ชั่วช้า
• ชั่วช่างชี ดีช่างสงฆ์
• ชั่วร้าย