ช่าง
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ช่าง | ชั่ง | |
|---|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | châang | châng |
| ราชบัณฑิตยสภา | chang | chang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕʰaːŋ˥˩/(สัมผัส) | /t͡ɕʰaŋ˥˩/(สัมผัส) | |
| ไฟล์เสียง | |||
รากศัพท์ 1
แก้ไขสืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɟaːŋᴮ², จากจีนยุคกลาง 匠 (MC dzjangH); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨩ᩵ᩣ᩠ᨦ (ช่าง), เขิน ᨩ᩵ᩣ᩠ᨦ (ช่าง), ลาว ຊ່າງ (ซ่าง), ไทลื้อ ᦋᦱᧂᧈ (ช่าง), ไทดำ ꪋ꪿ꪱꪉ (จ่̱าง), ไทใหญ่ ၸၢင်ႈ (จ้าง), พ่าเก ꩡင် (จง์), อาหม 𑜋𑜂𑜫 (ฉง์), จ้วง cangh, เขมร ជាង (ชาง)
คำนาม
แก้ไขช่าง
- ผู้ชำนาญในการฝีมือหรือศิลปกรรมอย่างใดอย่างหนึ่ง
- ช่างตัดเสื้อ
- ช่างไม้
- ช่างทอง
- ช่างตัดผม
รากศัพท์ 2
แก้ไขคำกริยาวิเศษณ์
แก้ไขช่าง
- มีนิสัยชอบในทางใดทางหนึ่ง
- ช่างคิด
- ช่างพูด
- ช่างประดิษฐ์
- มีลักษณะโน้มไปในทางนั้น ๆ
- ช่างโง่จริง ๆ
- ช่างเก่งจริง ๆ
รากศัพท์ 3
แก้ไขคำกริยาวิเศษณ์
แก้ไขช่าง