ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ร่วมเชื้อสายอีสาน คล้อย หรือ ค้อย, ลาว ຄ້ອຍ (ค้อย), คำเมือง ᨣᩖᩬ᩠᩶ᨿ (ค‍ลอ‍้ย), เขิน ᨣᩭ᩶ (คอย้), ไทลื้อ ᦅᦾᧉ (ค้อ̂ย), ไทใหญ่ ၵွႆႉ (ก๎อ̂ย, โค้ง)

การออกเสียง

แก้ไข

คำกริยาวิเศษณ์

แก้ไข

คล้อย

  1. เพิ่งพ้นจากที่กำหนดไป
    เขาเพิ่งเดินคล้อยไปเมื่อสักครู่นี้

คำกริยา

แก้ไข

คล้อย (คำอาการนาม การคล้อย)

  1. บ่าย, ชาย
  2. เรียกอาการที่ดวงตะวันเลยเที่ยงไปแล้วว่า ตะวันคล้อย
  3. เรียกอาการที่ดวงจันทร์เลยเที่ยงคืนไปแล้วว่า เดือนคล้อย
  4. หย่อนลง, ลดต่ำ
  5. เรียกนมที่หย่อนลงเล็กน้อยว่า นมคล้อย

ดูเพิ่ม

แก้ไข