แช่

ดูเพิ่ม: แช

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɟeːᴮ, จากภาษาจีนยุคกลาง 漬 (MC dzjeH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน แซ่, ภาษาลาว ແຊ່ (แซ่), ภาษาไทใหญ่ ၸႄႈ (แจ้), ภาษาอาหม 𑜋𑜦𑜧 (เฉ), ภาษาจ้วงใต้ cheh

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		แช่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	chɛ̂ɛ
	ราชบัณฑิตยสภา	chae
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕʰɛː˥˩/(สัมผัส)

คำกริยา

แช่ (คำอาการนาม การแช่)

1. ใส่ลงในน้ำหรือของเหลวอย่างอื่น ชั่วระยะเวลาหนึ่ง

   เอาเท้าแช่น้ำอุ่น

   แช่ข้าว

   กุ้งแช่น้ำปลา

2. ใส่ไว้ในน้ำแข็ง หรือตู้ทำความเย็นเป็นต้น

   เอาปลาแช่น้ำแข็ง

   เอาผักแช่ตู้เย็น

3. โดยปริยายใช้หมายถึง อาการที่ชักช้าอยู่กับที่เกินสมควรโดยไม่จำเป็น

   ไปนั่งแช่อยู่ได้