เก๊
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 假 (gê2)[1]
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | เก๊ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gée |
| ราชบัณฑิตยสภา | ke | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /keː˦˥/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์ แก้ไข
เก๊ (คำอาการนาม ความเก๊)
- ปลอมหรือเลียนแบบเพื่อให้หลงผิดว่าเป็นของแท้, ไม่ใช่ของแท้, ไม่ใช่ของจริง
- เราใส่ของเก๊ ไปไหนไม่ต้องกลัวโจรปล้น
- ทองเก๊
- ธนบัตรเก๊
- โดยปริยายหมายความว่าไม่มีราคา, ใช้การไม่ได้
- เกเร, ใช้การไม่ได้
- เด็กคนนี้เก๊จริง ๆ ใช้ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่อง
อ้างอิง แก้ไข
- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 14.