เก
ภาษาไทยแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | เก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gee |
| ราชบัณฑิตยสภา | ke | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /keː˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | เกย์ | |
คำคุณศัพท์แก้ไข
เก (คำอาการนาม ความเก)
- ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ
- ฟันเก
- ขาเก
- ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ
- เกะกะ, เกเร
คำเกี่ยวข้องแก้ไข
คำกริยาแก้ไข
เก (คำอาการนาม การเก)
- (ภาษาปาก) ท้าพนันด้วยการเสนอเงินเดิมพันสูงขึ้นเรื่อย ๆ
- ตานี้ฉันเกหมดหน้าตัก ใครไม่สู้ก็หลบไป
คำเกี่ยวข้องแก้ไข
ภาษาแสกแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
จากภาษาไทดั้งเดิม *keːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย แก่, ภาษาคำเมือง ᨠᩯ᩵ (แก่), ภาษาลาว ແກ່ (แก่), ภาษาไทใหญ่ ၵႄႇ (แก่), ภาษาจ้วง geq
คำคุณศัพท์แก้ไข
เก
- แก่ (ไม่อ่อน, ไม่หนุ่มสาว)