อาบ

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʔaːpᴰ ร่วมเชื้อสายกับลาว ອາບ (อาบ), ไทลื้อ ᦀᦱᧇ (อาบ), คำเมือง ᩋᩣ᩠ᨷ (อา‍บ), ไทใหญ่ ဢၢပ်ႇ (อ่าป), ไทดำ ꪮꪱꪚ (อาบ), ไทขาว ꪮꪱꪚ, ไทใต้คง ᥟᥣᥙᥱ (อ่าป), จ้วงแบบหนง aeb, จ้วงแบบจั่วเจียง ab, จ้วง ab, ตั่ย áp

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		อาบ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	àap
	ราชบัณฑิตยสภา	ap
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔaːp̚˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

อาบ (คำอาการนาม การอาบ)

1. เอาน้ำรดตัวหรือลงในน้ำทั้งตัว เพื่อแก้ร้อนหรือชำระล้างเหงื่อไคลเป็นต้น เรียกว่า อาบน้ำ
2. ชโลม, ทา, ทำให้ซึมซาบ

   อาบน้ำรัก

   ลูกศรอาบยาพิษ

3. ไหลโซม

   เหงื่ออาบหน้า