ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ยืมมาจากบาลี อปายมุข; พิจารณาคร่าว ๆ เทียบเท่า อบาย + มุข

การออกเสียง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

อบายมุข

  1. (ศาสนาพุทธ) เหตุแห่งความฉิบหาย, ทางแห่งความพินาศ, มี 2 หมวด คือ อบายมุข 4 ได้แก่ 1. เป็นนักเลงหญิง, 2. เป็นนักเลงสุรา, 3. เป็นนักเลงการพนัน, 4. คบคนชั่วเป็นมิตร กับ อบายมุข 6 ได้แก่ 1. ดื่มน้ำเมา, 2. เที่ยวกลางคืน, 3. เที่ยวดูการเล่น, 4. เล่นการพนัน, 5. คบคนชั่วเป็นมิตร, 6. เกียจคร้านทำการงาน